Η LIFO και ο Μιχαήλ
Η LIFO μου αρέσει. Από τότε που περίμενα την Πέμπτη για να τη βρω στα stands του μετρό να τη διαβάσω στις υπόγειες διαδρομές μου, ενώ η απογοήτευση ήταν μεγάλη όταν έβλεπα το stand άδειο επειδή είχε εξαντληθεί. Η LIFO προφέρεται λάιφο και όχι λίφο όπως έχω ακούσει κατά καιρούς κάποιους να τη λένε -ουφ, μου δόθηκε η ευκαιρία να το πω. Τώρα νομίζω πως δεν την βρίσκω πουθενά ή δεν βρίσκομαι εγώ πιθανότατα στα μέρη που εξακολουθεί να διανέμεται. Την έχω βάλει όμως να “κατεβαίνει” αυτόματα στο iPad καθε Πέμπτη που κυκλοφορεί το νέο τεύχος. Και πρέπει να πω πως κι εδώ έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Είναι ότι πιο σύγχρονο, καλοστημένο, φοβερά προσεγμένο έχω διαβάσει σε ηλεκτρονική μορφή. Υπέροχη σελιδοποίηση των άρθρων με διαδραστικό περιεχόμενο που απέχει έτη φωτός από τα δυσανάγνωστα και ενοχλητικά σκρολαρίσματα μπρος-πίσω-πάνω-κάτω που χρειάζεται να κάνει κανείς στα έντυπα σε μορφή pdf.
Διαβάζω όμως πολλές φορές και το επίσης καλοστημένο site της με τα επιπλέoν blogs και συνεργάτες που τα άρθρα τους γίνονται viral, ενημερώνομαι ενώ κάποιες φορές απλώς δυσανασχετώ με την επιλογή της θεματολογίας. Στη Lifo μου αρέσει ο Ρηγόπουλος, ο Κουτσογιαννόπουλος, διαβάζω φανατικά Φουτσιτζή, δυστυχώς από ότι παρατηρώ χάσαμε τον Δήμου, διαβάζω όπως και να ‘χει τα editorials του Τσαγκαρουσιάνου, βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα τα θέματα/αφιερώματα που επιλέγονται κάθε φορά σχεδόν, ενώ στη στήλη μαγειρική/κουζίνα απολαμβάνω να διαβάζω το Ημερολόγιο του Μιχάλη Μιχαήλ.
(πηγή: LIFO)
Η Μιχαήλ είναι τεχνίτης των λέξεων με φοβερές γνώσεις πάνω στη μαγειρική. Έχει κάτι το αξιοθαύμαστο να μπορεί να σου μεταφέρει μέσα από τις λέξεις τις εικόνες, μη πω και τις μυρωδιές κιόλας της κουζίνας του, σε βάζει εκεί μέσα και γίνεσαι ένας από τους συνδαιτημόνες του, ενώ άλλες φορές νιώθω πως είμαι εκεί μαζί του και μαγειρεύω καθώς περιγράφει με τον ήρεμο, απολαυστικό, τρυφερό σχεδόν τρόπο την όλη διαδικασία. Από τις λίγες φορές που διαβάζω συνταγή γραμμένη ως κείμενο (και όχι σε στάδια) κι ακολουθώ κι εγώ νομίζοντας πως διαβάζω ένα απολαυστικό μυθιστόρημα. Από εκείνον είναι λοιπόν η σημερινή μας συνταγή, μια ιδιαίτερη μηλόπιτα με λευκή σοκολάτα και συγκεκριμένα από ένα βιβλίο που διάβαζε και μας την πρότεινε καθώς ένιωθε πως πρόκειται για μια εξαιρετική, πανεύκολη μηλόπιτα. Εγώ τώρα πια που την έχω φτιάξει ήδη αρκετές φορές δεν το νιώθω απλά, μπορώ και να σας διαβεβαιώσω ότι είναι! Υπέροχα γευστική, πρωτότυπη, χωρίς επιπλέον ζάχαρη εφόσον η λευκή κουβερτούρα την αντικαθιστά πλήρως, με μικρά κομματάκια σοκολάτας να τα βρίσκεις που και που μέσα στη ζύμη για να σου αυξήσει ακόμα περισσοτέρο τα επίπεδα ευχαρίστησης καθώς κάνουνε παιχνίδι μέσα στο στόμα σου με τις διαφορετικές υφές.
Μηλόπιτα με λευκή σοκολάτα
Υλικά:
- 4 μήλα κόκκινα στάρκιν
- 4 αυγά
- 300 γρ. λευκή σοκολάτα
- 100 γρ. ανάλατο βούτυρο
- 100 γρ. αμύγδαλα λευκά χωρίς τη φλούδα
- 100 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.
- 1 κ. γλυκού εκχύλισμα βανίλιας (ή 1-2 κάψουλες σε σκόνη)
- 1 πρέζα αλάτι
Εκτέλεση:
- Βγάζουμε το βούτυρο από το ψυγείο να μαλακώσει και κόβουμε τη σοκολάτα σε μικρά κομμάτια.
- Αλέθουμε τα αμύγδαλα σε μούλτι ή στο μπλέντερ μέχρι να γίνουν σκόνη.
- Χτυπάμε τα αυγά με το σύρμα σε ένα μπολ.
- Βάζουμε 200 γρ. από τη σοκολάτα σε μπεν μαρί για να λιώσει.
- Μόλις λιώσει η σοκολάτα αφαιρούμε το κατσαρολάκι (ή το μπολ) από τη φωτιά, προσθέτουμε σταδιακά το βούτυρο και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα σιλικόνης ή με τον αυγοδάρτη μέχρι να ενσωματωθεί με τη σοκολάτα.
- Προσθέτουμε σιγά-σιγά τα χτυπημένα αυγά ενώ συνεχίζουμε να ανακατεύουμε έντονα με τον αυγοδάρτη μέχρι να αποκτήσουμε ένα κρεμώδες μείγμα.
- Προσθέτουμε τη βανίλια και τα αλεσμένα αμύγδαλα και ανακατεύουμε.
- Προσθέτουμε σταδιακά το αλεύρι ενώ συνεχίζουμε το ανακάτεμα.
- Ρίχνουμε τα 100 γρ. σοκολάτας που έχουμε κόψει σε μικρά κομμάτια, την πρέζα αλάτι και ανακατεύουμε.
- Καθαρίζουμε τα μήλα, τα κόβουμε σε λεπτές φετούλες και τα στρώνουμε σε ένα στρογγυλό ταψάκι ή σε μια φόρμα με αποσπώμενα τοιχώματα 24 εκ. που έχουμε στρώσει με λαδόκολλα.
- Ρίχνουμε πάνω από τα μήλα το μείγμα που έχουμε ετοιμάσει και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στις αντιστάσεις στους 180° για 50 λεπτά.
- Δοκιμάζουμε με ένα μαχαίρι αν έχει ψηθεί σωστά. Αν το μαχαίρι βγει καθαρό, χωρίς υπολείμματα ζύμης σημαίνει ότι έχει ψηθεί. Διαφορετικά σκεπάζουμε το ταψάκι με ένα αλουμινόχαρτο για να μη καεί περισσότερο η επιφάνεια και συνεχίζουμε το ψήσιμο για 5-10 λεπτά ακόμα.
- Όταν είναι έτοιμο, το βγάζουμε από το φούρνο, το αναποδογυρίζουμε, ξεφορμάρουμε, το αφήνουμε να κρυώσει και 10 λεπτά και πασπαλίζουμε εάν θέλουμε με άχνη ζάχαρη.
